مقاله وضعیت کیفیت هوا و برآورد باربیماریها و خسارات اقتصادی ناشی از آن در 429 شهر ایران منتشر شد.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران پژوهشکده محیط زیست، با تلاش اعضای مرکز تحقیقات آلودگی هوا دانشگاه علوم پزشکی تهران و همکاری برخی از محققان داخلی و بین المللی، مطالعه بررسی وضعیت کیفیت هوا و برآورد باربیماریها و خسارات اقتصادی ناشی از آن در 429 شهر ایران بر اساس داده های ایستگاه های پایش زمینی و ماهواره ای انجام و در اگوست 2022 منتشر شد.

در این مطالعه، با استفاده از دو پایگاه داده شامل 1) ایستگاه های پایش کیفیت هوا در سراسر کشور(بالغ بر 200 ایستگاه) و 2) داده های ماهواره ای (برای حدود 16000 نقطه در کشور) در ابتدا وضعیت غلظت PM_2.5 هوای آزاد در مناطق مختلف کشور ارزیابی و مشخص گردید و سپس با استفاده از رویکردهای جدید بین المللی و داده های بومی باربیماریها و خسارات اقتصادی منتسب به PM_2.5 هوای آزاد در کشور محاسبه گردید که در ادامه به برخی از یافته های این مطالعه اشاره شده است:

براساس داده‌های PM_2•5 پایش شده توسط ایستگاه های زمینی موجود در کل کشور ایران و همچنین داده های ماهواره‌ای، میانگین سالانه غلظت PM_2•5 وزن دهی شده با جمعیت برای کشور ایران در سال 2018 به ترتیب حدود 30 و 38 میکروگرم در متر مکعب بوده است که این مقادیر غلظت سالانه مهمترین عامل خطر محیطی در کشور ایران تقریبا 6 تا 8 برابر بیشتر از  رهنمود سازمان جهانی بهداشت (5 میکروگرم بر مترمکعب) بوده است که بیانگر وضعیت نامطلوب کیفیت هوا در کشور می باشد.

برآورد شده است مواجهه طولانی مدت با PM_2•5 هوای آزاد در ایران سالانه منجر به حدود 50 مورد مرگ زودرس در بزرگسالان بالای 25 سال شده است.

نرخ مرگ و میر خام و نرخ مرگ و میر استاندارد شده سنی به ازای هر 100000 نفر جمعیت برای گروه سنی بالای 25 سال به ترتیب 97 و 116 برآورد شده است.

خسارات اقتصادی منتسب به مرگ زودرس ناشی از مواجهه با PM_2•5 هوای آزاد تقریباً 12 میلیارد دلار برآورد شده است که این میزان معادل 4درصد  از کل تولید ناخالص داخلی ایران در سال 2018 بوده است.

با در نظر گرفتن هر دو رویکرد اندازه گیری PM_2•5 هوای آزاد، میانگین سالانه غلظت PM_2.5 درتمامی 429 شهرستان ایران نه تنها بالاتر از مقدار رهنمود سازمان جهانی بهداشت (5 میکروگرم در مترمربع) بوده است بلکه مقادیر سالانه بالاتر از اهداف موقت 4 (10 میکروگرم در متر مکعب) و 3 (15 میکروگرم در متر مکعب) و استاندارد ملی (12 میکروگرم بر مترمکعب) بوده است.

بیشترین میانگین سالانه غلظت PM_2.5 در استان خوزستان (58 میکروگرم در متر مکعب) و کمترین میانگین غلظت سالانه در استانهای اردبیل، گیلان و آذربایجان شرقی (حدود 28 میکروگرم در متر مکعب) بوده است که بیانگر نابرابری میزان مواجهه بیش از دو برابر در استان خوزستان نسبت به استانهای اردبیل، گیلان و آذربایجان شرقی بوده است و این امر سبب آسیب پذیری جدی در این استان می‌گردد.

لینک مقاله